W płytkiej studni mieszkała żaba.

– Zobacz jak mi tu dobrze! – powiedziała do ogromnego żółwia z oceanu. Kiedy wychodzę, mogę poskakać na krawędzi studni, a wracając odpocząć w szczelinie między cegłami. Mogę rozprostować kostki w grząskim błocie, albo taplać się do woli unosząc nad wodą tylko głowę. Żadne kraby czy kijanki nie mogą się ze mną równać. Jestem panią tej wody i władczynią płytkiej studni. Czego chcieć więcej? Czemu nie zabawisz tu częściej by miło spędzić czas?

Właśnie żółw miał postawić lewą nogę w studni, gdy zaczepił o coś prawym pazurem. Zawahał się, cofnął i opisał żabie ocean.

– Jest szeroki na ponad tysiąc li. Głębszy niż dziesięć tysięcy stóp. W dawnych czasach przez dziewięć z dziesięciu lat trwały powodzie, ale wody w oceanie nigdy nie przybyło. Potem przez siedem z ośmiu panowały susze, ale wody nigdy nie było mniej. Przez wieki pozostał niezmienny. To dlatego lubię żyć w oceanie.

Żaba z płytkiej studni umilkła zawstydzona.

wg. Czuang-tsy (Zhuangzi), IV w.p.n.e.

Grafika: Maya Merko-Kurtz. https://www.facebook.com/silverMstudio/